Kocham Cię życie…

Zawsze jak odchodzą od nas ludzie na drugą stronę, udaje nam się na chwilę zatrzymać. Gdy jeszcze odchodzą bardzo szybko, bardzo dramatycznie, to tym większe nasza zaduma nad ulotnością naszego życia.

Cóż jednak z tego. Bardzo szybko zapominamy o tym co nas zatrzymało i wracamy do codzienności, która każe nam przeć do przodu. Nie pamiętamy, co jest dla nas ważne. Spotkanie z drugim człowiekiem staje się nieistotne, nie szanujemy czasu spędzanego z najbliższymi, odkładamy na bok wszystko, co trudne, co sprawia nam ból. Wolimy uciec, niż stanąć twarzą w twarz i przyznać się, że czegoś nam brak, że kogoś kochamy, że kogoś potrzebujemy, że potrzebujemy pomocy. I zamiast cieszyć się życiem, nie zauważamy jak ono nam ucieka.

Najtrudniej jest żyć w zgodzie ze sobą, choć to najbardziej uczciwa umowa z życiem. Co zrobić gdy chcemy czegoś więcej, gdy nagle uświadomimy sobie, że tak mało czasu jest nam dane i chcielibyśmy coś zmienić, ale się boimy.

Szczerość też nie jest modna.Często nawet wobec siebie nie jesteśmy szczerzy, więc tym bardziej wobec drugiego człowieka. Siedzi w nas coś, co nam przeszkadza, co nas męczy, co nie pozwala nam głęboko oddychać a często zasmuca. I zamiast pozwolić temu wyjść z nas, to jeszcze bardziej to zamykamy, bo boimy się ośmieszenia. A na kłamstwie nie można budować niczego – ani miłości, ani przyjaźni- bo takie fundamenty szybko się rozsypią. Lepiej zaryzykować, bo przecież strach ma wielkie oczy i może dzięki temu, że się w końcu odważymy, to będzie nam lepiej, prościej? A jeśli ktoś, z drugiej strony, odrzuci nas, nasze smutki i lęki, to znaczy, że nie był tego warty, by być KIMŚ dla nas.

Musimy siebie wzajemnie szanować, kochać, mówić do siebie, uśmiechać – nic nas to nie kosztuje, a możemy komuś dać ciepło, pomóc mu. Może zobaczymy wspólny cel, do którego będziemy dążyć razem? A może po prostu sprawiamy komuś radość. Może ktoś poczuje się lepiej. Dla kilku ważnych chwil w życiu warto zaryzykować i być dobrym człowiekiem. I dlatego chyba tu jesteśmy. Bo po coś jesteśmy.

Kocham cię życie, poznawać pragnę Cię w zachwycie
I spotkać człowieka, który tak życie kocha
I tak jak ja Nadzieję ma…

Edyta Gepert