Poetycko i bajkowo

kiedyś

gdy mnie nie będzie

kim będę?

czułym wspomnieniem

kością niezgody

łzą w oku

niedokończonym listem

nieodbytą rozmową

głuchym telefonem

zapiskiem na marginesie

odkładanym spotkaniem…

z tobą

niedopitym kieliszkiem wina

nierozwiązanym problemem

terminem w kalendarzu

smutkiem w kącikach ust

wyblakłym zdjęciem

brak

jestem

brakiem

niekonsekwencją

obiecanką cacanką

choć mnie głupiej

nie zostaje nawet radość

depresja

dziś umiera

jutro znów wstanie

by żyć

do pojutrza

przeznaczenie

z czasem

zrozumiłam że

nie wygram

odlicza

skrupulatnie

na kogo wypadnie

na tego

bęc

zagniewana jestem

na życie, co żyć nie pozwala

na miłość, co niemiłością jest

na słowa, co tną nadgarstki  

na niewiarę i nieufność

na obiecanki cacanki

a potem

nic

okruchy

położyłam miłość na stole

pokroiłeś ją ostrym nożem

a gdy już się nasyciłeś

pozostawiłeś tylko okruchy 

może je posprzątam

a może skleję

jak zatrzymać

gdy tak schowa się głęboko

zniknie na chwil kilka lub na dłużej

zostawi

klucze

okruchy w pamięci

kurz na niedokończonych listach

smutek

zamknie drzwi

odejdzie

nie wiem

nie wiem

ile zostało

oddechów

poranków mglistych

nocy nieprzespanych

uczuć niekreślonych

myśli niespokojnych

smutków najciemniejszych

spojrzeń ukradzionych

marzeń niespełnionych

i nie chcę wiedzieć

ale ciągle chcę być

po tej stronie

jest

jest taka miłość, która:

nie ocenia

nie poucza

nie daje dobrych rad

nie sieje zamętu

nie wzbudza lęku

nie zazdrości

nie krytukuje

nie oczekuje

ona po prostu kocha

podobno

przydarzyłam się światu

więc jestem

podobno mam prawo

więc mówię

że praw nie mam

podobno mam siłę

więc krzyczę

że siły nie mam

podobno mam głos

więc szepczę

że mi go odebrano

podobno mam prawo wiedzieć

więc wiem

że niewiele wiem  

podobno jestem wystarczająca

więc wystarczy

że jestem